Ostatnio rezydentów trudno uchwycić na kamerkach, jednak dziś udało się przyłapać Afrodytę i młodego z bardzo wyjątkowym upierzeniem. Z dyskusji na boksiku wynika, że to mógł być Włókniarz. Film
Nieco później, korzystając z przerwy w pracy wyskoczyłam pod komin i oglądałam jak jeden sokołów krąży przy najwyższym tarasie sąsiedniego komina. Potem na tym tarasie wylądował i widowisko się skończyło.
Po dwudziestej udało się na kamerach uchwycić przemoczonego ptaka, który dojadał resztki. Niestety nie potrafię zidentyfikować któż to.
Film

Afrodyta pierzy się i rano podczas posiłku zgubiła jedno z piór.

 




 

Ooooo w końcu łódzkie sokoły mogły się zaprezentować po wymianie uszkodzonej 1 kamery. Wymiana kamery i gruntowne sprzątanie gniazda odbyło się 12.08.2025. Żwirek wymieniony, kamery i przednia szyba na błysk, a ja nie mogłam trafić na odbiór gniazda. Do dzisiaj.
     A było tak: Afrodyta przyczajona na balustradzie obserwuje teren i rusza w końcu. Pojawia się ponownie po długiej przerwie i widać wyraźnie, że kuka dalej ale dziób ma ufajdany. Podejmuje 2 próby i ląduje w końcu z łupem na dachu gniazda. Dość długo sobie je spokojnie i nagle akcja przyśpiesza. Z wrzaskiem ląduje Włókniarz Trzeba jednak przyznać, że nie darł tej japy nadmiernie, nie zaczepiał matki i dość szybko odleciał. A ja sobie tak połączyłam kropki i wymyśliłam, że : pierwsza próba polowania przez Afrodytę była udana, może nawet zdążyła coś zjeść- stąd ten ufajdany dziób. Ale Włókniarz prawdopodobnie przejął posiłek, Afrodyta podjęła następne polowanie, jej się znowu udało, młody jeszcze napychał się i nadleciał z wolem wypchanym piłką lekarską. Stąd takie spokojne zachowanie.
  Tymczasem tylko odleciał młody, na balustradzie pojawił się Gdynek. I co...? Czekał, czekał i się nie doczekał. Afrodyta odeciała z resztkami a Gdynek znalazł trochę makaronu na daszku. 
   Dobrze było zobaczyć, że u pary wszystko w porządku i po staremu . No i jeszcze Włókniarz 9KU w bonusie. 
Afrodyta
 
 
Włókniarz 
 

Gdynek 
 

A tak to się udało zarejesrować. Dłuuuugo, bo z radości za nimi